- آفرین گر
آفرین گو، آفرین خوان، ستایش کننده
معنی آفرین گر - جستجوی لغت در جدول جو
- آفرین گر (فَ گَ)
آفرین خوان. آفرین گوی:
نهاد آن روی خون آلود بر خاک
ابر شاه آفرینگر، با دل پاک.
(ویس و رامین).
جوان و پیر سزد آفرین گر تو که تو
بسال و بخت جوانی بعقل و دانش پیر.
معزی
نهاد آن روی خون آلود بر خاک
ابر شاه آفرینگر، با دل پاک.
(ویس و رامین).
جوان و پیر سزد آفرین گر تو که تو
بسال و بخت جوانی بعقل و دانش پیر.
معزی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دخترانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
بسیار بامحبت، زیبا مانند خورشید، مرکب از آفرین (واژه تحسین) + مهر (محبت یا خورشید)، کسی که از زیبایی مانند خورشید است
(فِرْ یَ / یِ گَ)
لغت نامه دهخدا
لعنت کننده. نفرین کننده. کسانی که در جنگ از دور به سپاه دشمن دشنام دهند و آنهارا به خشم آرند: سپهسالاری وی ابوالحسن حاجب داشت و فریه گران بر باره شدند. (تاریخ سیستان)
خالق، خلاق، صانع، مبدع
متضاد: ویرانگر
متضاد: ویرانگر
آهنگر